حمیرا حسینی یگانه- روزنامه نگار

گویی مردان در این شهر کاره­ای نیستند. بیشتر فروشگاه­ها، دستفروش­ها، کارمندان و حتی افسران پلیس و کارگران ساختمانی زنان هستند. چه بانوان کهنسالی که به رغم سن بالا و کهولت بدن هنوز قادرند سبدهای بزرگ میوه و سبزیجات و غذا را بردوش خود بکشند و یا سوار بر دوچرخه­های قدیمی خود دوره گردی کنند تا کالای خود را به فروش برسانند، چه دختران جوانی که با لباس و آرایش غربی در شغل­های مختلف مشغول به کار هستند. اما از مردان خبری نیست. آنان را می­توان بعدازظهرها در کنار پیاده­روها مشاهده کرد که به روی چارپایه های کوچکی لم داده اند و قهوه می­خورند و آبجو می­نوشند. به شوخی از بانویی که مدیریت دو موسسه را بعهده دارد می­پرسم پس مردان ویتنامی را چه کرده­اید؟! با لبخند گوشه خیابان را نشان می­دهد و می­گوید در حال استراحت هستند!

اما روز بین المللی زن در ویتنام از شکوه خاصی برخوردار است. تمام خیابان پر از سبدهای گلی است که مردان به مناسبت این روز به همسران و مادران خود هدیه می­دهند. تقریبا روز هشتم مارچ شهر گلباران است و کمتر خانمی را می­توان بدون دسته گل مشاهده کرد.

البته به‌‌رغم پیشرفت‌هایی که ویتنام از زمان نظام کمونیستی در ایجاد عدالت جنسیتی داشته، زنان ویتنامی نیز مانند سایر زنان جهان در مناصب سیاسی و مدیریتی همچنان پشت‌سر همتایان مرد خود هستند. به ازای هر چهار نماینده مرد یک نماینده زن در مجلس ملی این کشور حضور دارد. زنان جوان در حال تلاش برای ورود به عرصه های مدیریتی هستند. حضور آنان در مدیریت­های کلان در بخش خصوصی پررنگ تر از مراکز دولتی است، اما برای رسیدن به عدالت جنیسیتی هنوز راه طولانی در پی دارند. در مجموع بیش از هفتاد و پنج درصد زنان این کشور به کار اشتغال دارند که در مقایسه با آمار جهانی رقم بالایی را به خود اختصاص داده است.

جوان و کارآمد

ویتنام کشورجوانی است. لازم نیست برای پی بردن به این حقیقت به آخرین آمار جمعیتی این کشور نگاه کرد فقط کافی است گشتی در خیابان­ها زد تا متوجه شد بیشترین جمعیت این کشور نود میلیونی را جوانان زیر سی­سال تشکیل می­دهد. دختران و پسران جوانی که گویی بنا ندارند دنباله رو آداب و سنت­های پدران و مادران خود باشند. صف­های طولانی در مقابل فروشگاه­های زنجیره­ای مک دونالد و کی اف سی گواه این واقعیت است که سال­ها سیطره بلوک شرق و حتی جنگی طولانی با ” یانکی­ها” در این کشور نتوانسته از جاذبه طعم همبرگرها و مرغ­های آمریکایی برای ویتنامی­ها بکاهد. همبرگر و مرغ سوخاری که می­رود تا جای غذاهای سنتی را گرفته و جوانان ویتنامی را هم در فرهنگ جهانی که همه جا را فراگرفته ببلعد.

جوانان ویتنامی در صنعت جهانگردی این کشور نقش برجسته­ای دارند، مخصوصا اگر بتوانند به یک زبان خارجی هم با جهانگردان ارتباط برقرار کنند. روحیه آرام و اخلاق خوش آنان تاثیر بسزایی در جذب جهانگردان دارد. با صبر و طمانینه با همه درخواست­های ریز و درشت توریست­ها کنار می­آیند و همه تلاش خود را دارند که مسافران با خاطره­ای خوش از این کشور به خانه­های خود بازگردند تا هر یک از آنان مبلغی برای صنعت توریسم ویتنام باشد. یکی از راهنمایان تور که به تازگی در رشته هتلداری و توریسم از دانشگاه هانوی فارغ التحصیل شده بود می­گفت:” هر چه به تعداد جهانگردان افزوده شود، اوضاع اقتصادی کشور بهتر خواهد شد و به تبع آن درآمد مردم افزایش می­یابد.” از این روست که هر شهروند ویتنامی در هر مقامی و شغلی که هست همه تلاشش را می­کند تا بهترین سرویس را به جهانگردان ارائه دهد. آنان می­دانند که درآمد ناشی از صنعت توریسم طی سال­های گذشته تحول عظیمی در توسعه و آبادانی این کشور ایفا کرده است.

دومین صادرکننده برنج و قهوه جهان

تا چشم کار می­کند سرسبزی و آب و رود و رودخانه در این کشور دیده می­شود. کوه های سبز سر به فلک کشیده و کشتزارهای پر از محصولات کشاورزی، شالیزارهای مخملین و مرزعه­های سبزیجات، میوه و غلات در گوشه و کنار این کشور دیده می­شود. خاک پرحاصل و آب فراوان در کنار تکنولوژی به کار گرفته شده در این کشور توانسته ویتنام را به دومین صادر کننده برنج و قهوه در جهان تبدیل کند. محصولاتی که در مزرعه­های کوچک خانوادگی تولید می­شوند و به مرحله صادرات می­رسند. کشوری که کشت قهوه را از سال نود میلادی شروع کرده است، طی این مدت کوتاه توانسته بعد از برزیل به یک صادر کننده بزرگ قهوه در جهان تبدیل شود و حتی بر قیمت جهانی قهوه تاثیر گذار باشد.

رشد اقتصادی ویتنام در کنار افزایش تولید و صادرات محصولات کشاورزی و صنعتی و الکترونیک به گونه­ای بوده است که طی سه دهه گذشته درآمد عمومی آنچنان افزایشی داشته است که در حال حاضر کمتر از ده درصد مردم زیر خط فقر زندگی می­کنند. سرعت پیشرفت ویتنام در صنعت و کشاورزی به حدی است که پیش بینی می­شود این کشور بتواند با ابرقدرت چین در منطقه هماوردی کند. کشوری که سال­ها در تحریم اقتصادی جهانی به سر می برد با توسعه کسب و کارهای کوچک و خصوصی و جذب سرمایه گذاری خارجی توانسته است نقش برجسته ای در اقتصاد جهانی و منطقه ای ایفا کند و با رشد اقتصادی شگرفی که طی چند دهه گذشته داشته است خود را کنار قدرت­های اقتصادی مطرح جهان معرفی کند.